Ο Γουίλλι ο μαύρος θερμαστής
από το Τζιμπουτί
όταν απ' τη βάρδια του
τη βραδυνή σχολούσε
στη κάμαρα μου ερχότανε
γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα
περίεργα μου μιλούσε

Μου 'λεγε πως καπνίζουνε
στ' Αλγέρι το χασίς
και στ' Άντεν πως χορεύοντας
πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πως φωνάζουνε
και πως μονολογούν
όταν η ζάλη μ' όνειρα
περίεργα τους κυκλώνει

Μου 'λεγε ακόμα ότ' είδε αυτός
μια νύχτα που 'χε πιεί
πως πάνω σ' άτι εκάλπαζε
στη πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε
γοργόνες με φτερά
σαν πάμε στ' Άντεν μου 'λεγε
κι εσύ θα δοκιμάσεις

Εγώ γλυκά του χάριζα
και λάμες ξουραφιών
και του 'λεγα πως το χασίς
τον άνθρωπο σκοτώνει
και τότε αυτός συνήθιζε
γελώντας τρανταχτά
με το 'να χέρι του ψηλά
πολύ να με σηκώνει

Μες στο τεράστιο σώμα του
είχε μια αθώα καρδιά
κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ
Ρετζίνα στη Μαρσίλια
για να φυλάξει εμένανε
από ένα Ισπανό
έφαγε αυτός μια αδειανή
στη κεφαλή μποτίλια

Μια μέρα τον αφήσαμε
στεγνο απ' τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή
να φλέγεται να λειώνει
Θεέ των μαύρων τον καλό
συχώρεσε Γουίλ
και δώσ' του εκεί που βρίσκεται
λίγη απ' την άσπρη σκόνη

See also:
JustSomeLyrics
62
62.113
Proclaimers I Would Walk Five Hundred Miles Lyrics
Lou Reed No Change Lyrics