Anastasia Pass Over - Премин Lyrics

стојам, да не би достојал пред не знам чија врата.
и пак проверувам, буден сум или сонувам, созерцувам или прелестувам, кој ѓавол ќе го знае...
и барам знак, траги од страдање, дали е ова земјата по која тој некогаш одеше.
навистина ли го убија оној што ги избра, што ги ги изведе низ пустина.
зошто стојам скаменет и немам таква сила?
не верувам ли доволно или неточно сум сватил?
од каде тие сомнежи, од каде тој страв?
дали ке ми отвори, дали ќе ме прими внатре?
о оној од кого сум нема да дозволи, оној што ме возљуби нема да ме остави сам среде шума густа од раце што грабаат.
о, боже, господи, слава тебје!

како кедар разгранат, како киприс издигнат,
како палма в градина, калинка во гадеса,
како смирна мирисав, трендафил во јерихон,
како сјајна маслина покрај сини мориња,
како мермер-планина среде поле вкотвена,
кеако крепост, тврдина, од тебе закрилена,
како гласој пророчки, химни светоотечки,
да викнам од глубини, да запеам в пустини,
како камен низ гора в понор да се стркалам,
како поток планински кон тебе да побрзам ,
кон тебе да поитам слава да ти принесам!

Stojam, da ne bi dostojal,
pred ne znam cija vrata.

I pak proveruvam,
buden sum il sonuvam,
sozercuvam ili prelestuvam,
koj gjavol ke go znae...
I baram znak, tragi od stradanje,
dali e ova zemjata
po koja toj nekogas odese.

Navistina li go ubija,
onoj sto gi izbra,
sto gi izvede niz pustina, o, Boze.

Zosto stojam skamenet i nemam takva sila?
Ne veruvam li dovolno ili netocno sum sfatil?
Od kade tie somnezi, od kade toj strav?
Dali ke mi otvori, dali ke me primi vnatre?

I onoj od kogo sum nema da dozvoli,
onoj sto me vozljubi, nema da me ostavi
sam srede shuma gusta od race sto me grabaat.

o Boze, Gospodi, slava tebje...

Kako kedar razgranat, kako kipris izdignat.
Kako palma v gradina, kalinka vo Gadesa.
Kako smirna mirisav, trendafil vo Ierihon.
Kako sjajna maslina pokraj sini morinja.
Kako mermer-planina srede pole vkotvena.
Kako krepost tvrdina, od Tebe zakrilena.
Kako glasoj prorocki, himni svetootecki.
Da viknam od glubini, da zapeam v pustini.
Kako kamen niz gora v ponor da se strkalam.
Kako potok planinski kon Tebe da pobrzam.
Kon Tebe da poitam Slava da Ti prinesam.

I stand so that I don't stop in front of
who knows whose doors.
And again I check out if I'm awake or I dream,
whether I introspect or fantasize,
what the devil is wrong with me, who knows...
And I look for a sign, a trace of suffering, is this the land
he used to walk over?
Did they really kill him, the one who was chosen, who was taken out of the desert, oh, God?
Why do I stand petrified and have no such force?
Do I not believe enough or do I misunderstand?
Where do these doubts come from,
Where does this fear come from?
Will he open to me, will he take me in?
And the one I come from will not allow,
the one who loved me will not abandon me alone in the middle of the thick forest and hands that grab me.
Oh, God, Lord, praise be thee...

Like a cedar I grew tall, like a cypress exalted
Like a palm tree in the garden, a rosebush in Engedi.
Like precious myrrh I gave forth perfume, a fragrant cane in Jericho.
Like a fair olive tree near the deep blue sea,
Like a marble mountain anchored in the middle of a field.
Like a strong fortress, protected from Thee.
Like a voice of prophets, solemn, holy.
To cry out of the depths, to sing in the desert.
Like a stone to roll downhill into abyss.
Like a mountain stream to rush to Thee.
To run to Thee, to bring forth glory to Thee