De Strangers Biografieke lieke Lyrics

ik heet John. . bon. . vanaf da'k begon
zennek overal en altijd de plezante
ik zèn 'n zenuwpees, mè 'n catchou-face
azzek slaap zennek ook 'nen ambetante
ik zèn lank van haar en eve lank van toeng
negenendartig, maat van schoen
'nen achtenveertig van karruur
'k houw m'n broeken op zonder centuur
mor mè super-de-luxe bretelle
die'k in Parijs gon bestelle
breed van schaawers, smal van borst
en m'n schoenen zèn nooit gekuist
ik koop m'n onderbroeken op maat
en was nooit of nooit soldaat
veur'k gon slape om 'n uur of twelf
wassekik m'n hemde en m'n sokke zelf
ik hèm den al gedaan, on den dop gestaan
en mè m'n eigen haddek soms kompasse
as kruidenier, cipier, pompier
en testpiloot van matrasse
na zennek bà 'nen baas op 'n fabriek in St. Niklaas
daar stonnek mà dan uit te slove
mor gaat de poort dan dicht, dan haal'k me gezicht
van de maffen John t'rug bove
'k zèn e paljaske, e zotteke, 'nen duvel in e kaske
en doodgère onder de mense
ik heb 'n vrouw en e kind en 'n huis da blinkt
en 'ne gebuur diê stinkt van pretentie
giên zeve koeie en 'n geit
mor 'nen auto diê a rijdt
en mè nievejor m'n allerbeste wense ...

hallo de Pol. . schol. . den oudste knol
doe ze nog is vol gedôme
ik zèn 'nen hiêle schare, wel de meest in jare
mor ik laat het on m'n hart ni kome
ik zèn 'nen optimist tot in de kist
bà mij ligge z'ammol op e rij-ke
'k veeg on alles m'n kas. . ik heb nooit ambras
want ik zèn e loecht gekookt ei-ke
'k hèm 'n vrouw en 'nen hond, ze zèn allebei gezond
en dan ook nog 'ne rosse kater
ik huur 'n garage, 'nen beneeje mè chauffage
en 'k heb overal warm water
ik wârk on de stad, omda'k het gère-n had
daar doen kik wreed m'n devore
mor tusse nege en vier, moette ze mij hier
in me slapeke ni kome store
mor zegt da na ni voort, a't den baas da d'hoort
dan geft 'm 'n sigâr on mij
want ze zegge on de stad. . zitte z'ammol op hun gat
en da's niks dan jaloezegatterij
as kleine garnaal, zoenge'k op 't hoogzaal
mor ik zoeng zo vals als 'n kat
ik was 'n ramp vandeeg, want de kerk liep leeg
in den tijd dat 'r nog volk zat
da d'hee me ni gestoord, want ik zoeng mor voort
te same mè e groepeke vriende
we mokte carrière, want we zoenge zo gère
en as ge naa de Pol moet vinde
dan vraagde nor de joenge, diê da lieke hee gezonge
van de Schele Vanderlinde

hier is den Alex, den Alexander
niks veur mij, en alles veur 'n ander
'ne rosse van haar en wreed serieus
'nen baard on m'n kin, 'nen bril op mijne neus
azzekik klein was, alle dage
jan en alleman, mij mor plage
van "rosse kater, springd'in 't water"
"rosse kat, springd'in 't nat. . mè oe bene on oe gat"
tot da'k 'r zo de pest van had
da'k ging blète want amai m'n voete
mijnen dikke kop stoeng vol mè sproete
mor ik wier volwasse mè veul complexe
en mè ne faibel veur d'ander sekse
vijfenzestig kilo nat gewoge, 'ne meter tachtig. . goe geloge
vruug in 't bed. . vruug getrouwd
't hee me potverdekke al dik berouwd
al m'n kindere die zèn van mij
'k heb ze geteld. . . 't zèn 'r drij
trouwens ik mankeer 'n vijs. . want ik ging in 't onderwijs
ieder jaar die joenge schele. . die 'n bitje mè oe sjokkedijze spele
mor 't verlof. . da d'is tof. . mè m'n lamme botte in mijnen hof
teksten veur nief liekes brouwe. . of wa drome van ander vrouwe
zo wil'k het 'r lank van pakke. . zonder kanker of zonder attakke
tot m'n negenennegentig jaar. . as't on mij lag. . echtig waar
en dan stonnekik zelf perplex. . van diên aawen bok "Alex"

ik zèn de Robert, of kortweg "Bob"
ik heb wa da ge noemt 'nen aparte kop
diên hemmek van me Vader en na weet ik pas
waarom da mijne Pa zo'ne mottigaard was
in zesendârtig zennek gebore
me Moeder hee me toen per abuus verlore
ik was enig kind en da dee me lol
m'n doeke en m'n broeke waren altijd vol
ik blette lak 'n vârke mor vele langer
want later azzek groot was wiere e kik zanger
op m'n achttien jaar, haddek 'ne kop vol haar
mè allemol krolle en bekken
diê zennek na wel kwijt. . mor ik heb giê spijt
want dan muttek mà ni kamme, verdekke
ik zèn ni on de Staat, mor wel in de privaat
daar gonnekik me pree-ken hale
'k heb 'n dochter en 'n vraa, en 'nen eigen bouw
diê zennek nog en 't afbetale
ik pak gère is 'n pintje of 'n borrel kort nat
mor azzek 'r teveel drink weur e kik zat
na schîeje kik er uit, en na zeggek "stop"
g'hèd'allemaal de groete van Stranger Bob

da was van John, Pol, Alex en Bob
'n biografiieke in 'nen notendop
w'hemmen olle toch zo wijd gebrocht
da ge dees plaat wèr is hèt gekocht
van d'iêste tot en met de leste groef
is 't deze keer .... Strangers Troef ! ! !