De Strangers M'ne Poembak Lyrics

m'ne poembak, m'ne poembak, m'ne poembak is kapot
't is belange giênen ouwe want hij is nog nief begot
a we trou-de, a we trou-de zee da moederke van heur
"w'hadde gère da ge bou-de, of de feest die go ni deur"
wa misere, wa misere hemmekik swenst al gezien
mè te luistere nor de pere en nor die onnozel trien
mè te bouwe, mè te bouwe zat ik hiêlmol in de zak
'k had de dochter en den ouwe en de moeder op m'n dak

wa d'hemmekik mè mijne stoemme kop gedaan
azzek kon dan schoot ik z'alle drij nor de maan
mor m'n schoonmoe is de strafste van de drij
heure vent slaapt bij de dochter, en zij slaapt bij mij
mè da d'huizeke dee zij ook 'n malheur
toen het af was mè de sleutel op de deur
wou ze binne mor ze was te brut misschien
ze dou-de de veurdeur ope en da kot viel in

ik zèn dan gon probere om da te reparere
ik had veur metser nog nooit geleerd
metste soems rats verkeerd
was 't resultaat mor pover, toch haddek stenen over
en stoenge d'r vreuger twee verdiepe
na ston er drij . . da's een d'r bij

en we dee-je, en we dee-je mè geviere de verhuis
mor we wone na beneeje, want bove is't ni pluis
m'ne poembak, m'ne poembak is boven ergens fit
en zo komt da ge gelijkvloers mè de poep in 't water zit
mor na weet ik hoe het kwam dat 't water liep
mijne poembak hing op 't bovenste verdiep
de siffon diê lag beneeje in de garage
ik sloot hem per ongeluk aan hier onder de chauffage

mè omhoog te loere kreeg 'k ineens 'n krop
'k zag den bloten hemel bove mijne kop
da'k 'n huis mè drij verdiepe bouwe kon
' s ni moeilijk ik vergat m'n dak en den plafon'
zo was 't lieke over 't huis da'k had gebouwd
mor het eindigt toch op 'n plezante noot
d'ander drij verzope in da water hier
want ik was den enige diê kon zwemme van de vier