hans teeuwen Sprookjesbos Lyrics

Vroeger he
Vroeger, toen geloofde ik altijd
dat er ergens op de wereld
een sprookjesbos was
Met kabouters en heksen en reuzen
en waar de dieren konden praten
en daar was het altijd
gezellig
of, nou ja, altijd altijd altijd....
daar was het ook weleens homeless
maar dan werd dat gewoon weer opgelost

Er was bijvoorbeeld een heks
die had zich dan misdragen
maar hoppakee
die werd gewoon, het sprookjesbos uitgebonjourd
of de heks kwam tot inkeer
dat kan natuurlijk ook

Ik geloofde daarin
totdat ik een jaar of 25 was
toen snapte ik in éen keer: het bestaat niet
en daar heb ik het zo moeilijk mee gehad
want al mijn illusies waren weg
er bestonden geen heksen
er bestonden geen reuzen
er bestonden geen elfjes
de dieren konden niet praten
geen sneeuwwitje, geen doornroosje
geen roodkapje, geen a__epoester
geen repelsteeltje, geen gelaarsde kat
het was allemaal weg

Het enige wat nog wel bestond dat zijn kabouters
ja die bestaan wel,kabouters
alleen die heten geen kabouters, maar liliputters
en die wonen niet in het bos, maar in aangepaste huisjes wonen die
en die dragen geen puntmutsen en lange baarden
maar gewone mensen kleren, alleen in een hele kleine maat
ik kwam er eens eentje tegen
en ik vroeg zo 's aan 'm ja gewoon zo waarom ie geen puntmuts op had
werd ie heel erg kwaad
ja ik snapte dr niks van
ja het was in het bos waar ik 'm tegen kwam
dus ik dacht....
ja hij kwam me zo tegemoet gelopen
en toen zei ik zohallo kaboutertje
waar is je puntmuts??
werd ie heel kwaad

Begint ie met zand te gooien zo.
ik heyheyheyhey
en toen zei die zo IK BEN GODVERDOMME GEEN KABOUTER zei die
toen dacht ik das vast een kabouter die het moeilijk heeft.

Eentje die niet kan accepteeren datie een kabouter is.
dus ik zei tegen hem:

JE HOEFT JE NIET TE SCHAMEN HOOR! KABOUTERTJE. ik ben gek op kaboutertjes. WAAR IS JE HOLLETJE?
werd ie helemaal rood begintie met zn beentje te stampen zo.
hey doe toch rustig man
en toen dacht ik weet je wat... ik moet hem gewoon ff lekker stevig vasthouden en kusjes geven dan word ie wel rustig.
dus nou ik pak 'm zo vast wou ik 'm een kusje geven begint ie te spugen GATVERDAMME!

Ik zei jij bent een stout kaboutertje! en ik liet 'm los.
toen ging ie, op de grond liggen huilen.
ik zei kaboutertje je hoef toch niet te huilen
je hoeft toch niet te huilen kaboutertje waarom huil je nou waarom huil je nou kaboutertje dat hoeft toch helemaal niet?
je moet niet huilen kaboutertje
kijk dan kaboutertje kijk dan
goegoegiegoe...he kaboutertje
en toen wou ik 'm over z'n hoofd aaien want hij bleef maar huilen maar toen trok ie
z'n hoofd weg.

Ik dacht waarom huilt ie nou
maar toen dacht ik ineens oja! hij huilt.. omdat ie verdrietig is. en waarom? omdat ie verdwaald is. tuurlijk kaboutertjes komen toch nooit zo dicht in de buurt van de grote mensen wereld?
ik moet 'm terug brengen
naar het diepste punt van het bos
en toen heb ik 'm bij zijn beentjes gepakt en een heel eind het bos ingesleept
daar heb 'k een holletje voor 'm gegraven en hem in geduwd. toen
wou ik m nog een snoepje geven maar dat wilde die nie
nou dan niet!
en
hij bleef maar huilen klagen en schelden maar
ik zei nee kaboutertje jij moet hierrr blijven wachten tot je vrienden je hebben gevonden.
ja, jij hoort niet in de grote mensen wereld
ben maar blij dat je mij bent tegen gekomen
en nu moet ik gaan kaboutertje
ja en toen ben ik naar huis gegaan en toen heb ik thuis speciaal voor het kaboutertje een walsje geschreven.