FF.C Καποιου Οκτωβρη την Αυγη Lyrics

Βραδια περασαν σιωπηλα
μιλωντας μονο με μια ματια
Κρατωντας με τοσο σφιχτα
σαν να ηταν η τελευταια μας φορα
Ποσο σε αγαπησα εκει
καποιου οκτωβρη την αυγη
Σε ενα παγκακι παγωμενο ενω γυρω επεφτε βροχη
Ριγος στο πρωτο σου φιλι
Σαν να ημουνα μικρο παιδι
Εμαθα να ξαναγεννιεμαι απο τη δικια σου την πνοη
Σε μια αμμουδια σε ενα νησι
Καποτε καναμε ονειρα μαζι
Κατω απο του φεγγαριου το φως και των κυματων τη μουσικη
Θυμαμαι τοτε μου ειχες πει
Ας μην τελειωνε ποτε αυτη η στιγμη
Κι αφησα το μυαλο μου να χαθει
Ακομα να περιπλανηθει
Μα εισαι σαν το κακο κρασι
Που φερνει ζαλαδα το πρωι
Υπαρχουν φορες που νιωθω λυπη
Κι αλλες που νιωθω οργη

Chorus
Στο παρελθον κοιταζω να με βρω δεν ειμαι εκει
Θα ʽμαι απων, ωσπου να κλεισει η πληγη
Και στο παρον μου μοιαζεις τοσο μακρινη
Και απορω αν ειχαμε ποτε συναντηθει(2x)

Verse 2
Ο χρονος δεν την κλεινει την πληγη
Ειτε μεγαλη ειτε μικρη
Κι ως που το φως ξαναφανει
Θα πιω σε οσα ζησαμε μαζι
Ποσα πρεπει να θυμαμαι ποσα πρεπει να ξεχασεις
Εσυ να περνας συνεχεια φασεις,
Να αλλαζεις συνηθειες και πραξεις
Να περιμενω να το ξεπερασεις
μεσα απο αρρωστημενες καταστασεις
Ισως επρεπε να αλλαξω ισως ηταν γραφτο να αλλαξεις
Μα αυτη που ειχα φανταστει
Χαθηκε οπως εκεινη η βροχη
Ζει σε μια αλλη εποχη
Σε καποιου οκτωβρη την αυγη
Θα τη φυλαω παντα εκει
Σαν την πιο πολυτιμη στιγμη
Και θα την φερνω στη ζωη
Οποτε εχει κατι να μου πει
Για να μη νιωθω μοναχος
Για οσο θα περναει ο καιρος
Θα τη φωτιζω διαρκως
Απο εκεινου του φεγγαριου το φως

Τωρα ξερω πως η αγαπη διαρκει
Οσο κανει η λαμψη να χαθει
Απο το βλεμμα
Και στο τερμα
Δεν ειμαστε πια εγω και εσυ
Και ποσο αξιζουν τελικα
Η αρχη η σπιθα η φωτια
Η γιορτη η πληγη και η χαρα
Να σʼ αγαπω στα σκοτεινα
Σαν τα ονειρα τα εφηβικα
Οι σκεψεις γυριζουν ξανα
Τα βραδια ειναι παγερα
Συνηθισα ομως να ζω μʼ αυτα
Οι αναμνησεις μπαινουν σε τροχια
Γελανε και κλαινε σαν παιδια
Με τραβουν κοντα τους δυνατα
Για να νιωσω πιο μονος μου μετα
Σε ειχα παρομοιασει μια φορα
Σαν οαση στην ερημια
Παντα θα σημαινεις για μενα πολλα
Παντα θα τα σημαδια σου θα ειναι νωπα
Παντα θα σε ψαχνω σε πρωινα σαν κι αυτα
Παντα θα σε ζηταω αθελα μου κρυφα
Ο ηλιος ανατελλει μα λαμπει θολα
Οσο τα ονειρα μου παραμενουν νεκρα