Intro :

เฮ้เธอ ก่อนโบกมือลา ขอร้องเธอทบทวนบางอย่างที่เราสัญญา
ว่าจะไม่ลืมแม้วันข้างหน้าทุกสิ่งทุกอย่างอาจเปลี่ยนไป
สัญญานะจะไม่ลืมเลือนว่าเพื่อนคนนี้คือใคร
และขอให้จำขึ้นใจว่าไม่มีใครใดอื่น
จริงใจกับเธออย่างนี้ เท่ากับเพื่อนเก่าเพื่อนซี้ในเมื่อวานซืน
และคนที่หยัดยืนเคียงข้างเป็นเพื่อนไม่เป็นอื่น
และจะเป็นอย่างงี้เสมอไม่ว่าในพรุ่งนี้หรือวันมะรืน
และฉันไม่คืนคำหรอกเพื่อนรักไม่ต้องเขิน
ไม่เคยจะพูดออกไป ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เขิน
และฉันก็กลั๊วกลัวเธอจะไปคิดว่าผิวเผิน
เวลาจะไม่มีอยู่แล้ว แต่ความรู้สึกยังมากเกิน
จะพูดไปเพลิ๊นเพลิน ว่าทางเดินมันจบตรงนี้หละ
ประตูบานเก่าปิดลง ประตูบานใหม่ก็เปิดขึ้นแล้วล่ะ
เมื่อเธอต้องไปลำพัง ก็จงดูแลตัวเองดีๆนะ
และเจอกันใหม่อีกครั้งเมื่อเป็นผู้ใหญ่
ฉันมั่นใจว่าเธอจะแข็งแรง กว่าเมื่อก่อน
จะมีวันที่ดี อย่างที่ฝันเอาไว้เมื่อก่อน

* ฉันมีเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้ใครต้องอิจฉา
ฉันมีเวลาดีๆกับเพื่อนดีๆตลอดมา
แม้ว่าคนอื่นๆจะเป็นยังไง เธอยังมีความหมาย บอกไว้ก่อนนะ
คือความทรงจำงดงามที่ไม่มีเลือนลาง

และเข็มนาฬิกาที่มันเคลื่อนก็พาเรามาจนถึงวันที่ตัวฉันเองก็อยากเลื่อน
ถึงเวลาที่คำว่าเพื่อนต้องตามหาสิ่งที่ตัวเชื่อ
หยิบปากกามาเซ็นเสื้อว่าในทุกเมื่อที่น้ำตาทำแก้มของเธอเปื้อน
มันจะเป็นเรื่องธรรมดา ความเศร้าไม่เคยมาแตะ ทีนี้ก็แค่พระศาสดา
เมื่อเรายังเป็นแค่คนที่ออกเดินค้นในสิ่งที่ตามหา
ขวากหนามและอุปสรรคจึงกลายเป็นสิ่งที่ตามมา
การจากลาเป็นตัวแทนของการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ
โลกนี้มันกว้างใหญ่ เกินกว่าที่เราจะแขวนเอาไว้บนไหล่
ข้างนอกมีความฝันใฝ่ ยืนรอให้เธอไปคว้าไขว่
และจำนวนของมันมีเยอะกว่าที่เรา 2 จะนับได้ถ้วน
ว่ามีเท่าไหร่ เมื่อกบ 2 ตัวแยกกันออกจากกะลา
ฉันจึงเก็บเอามิตรภาพเจือจางกับหมึกปากกา
เขียนข้อความถึงตรงนี้ ว่าไกลห่างนับหมื่นลี้
แต่ ซอโซ่ กอดคอไม้โท และสระอี ยังเหมือนเดิม เธอจงจำไว้เพื่อนซี้
แม้จะยังมีผลสมการที่เราโบกมือบ๊ายบาย
ให้ความเป็นเพื่อนเป็นสัมปทานกับสิ่งดีๆ และร้ายๆ
เขียนคำลาตั้งยืดตั้งยาว เพียงอยากบอกเธอตอนท้ายๆ ( * )

ฟ้าที่ถูกเมฆดำมากั้นบัง ไม่ได้แปลว่าข้างหลังเมฆจะปราศจากซึ่งแสงจันทร์
มันก็คงจะเหมือนดังที่ใครซักคนเค้ากล่าว ว่าเพื่อนแท้มันหายาก
เพราะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า เราล่องเรือลงลำเดียวกันมาทั่วทั้งอ่าว
แต่แล้วจะมีใครรู้ว่าอ่าวที่ว่ามันอาจจะกว้างแค่กะละมัง
พรุ่งนี้ยังมีอาทิตย์อันร้อนผ่าว
และมันคงจะถึงคราวที่ฉันและเธอต้องหันหางเสือเรือกลับเข้าฝั่ง
เพราะฝนทั่งเพื่อให้เป็นเข็มง่ายกว่า หางมในทะเล
เก็บภาพของข้าวมื้อนั้นที่เราแบ่งกันในจานเปล
เก็บเนื้อร้องเดิมๆท่อนนั้นที่เรากอดคอกันร้องเพลง
เหลือเพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายที่ฉันจะปล่อยให้บรรเลง
แทนน้ำตาร่วงผลอย จากดวงตาจ๋อยๆ
เก็บสีหน้าหงอยๆ ก่อนโบยมือลาหยอยๆ

ในวันพรุ่งนี้ ที่นี่ก็คงจะเปลี่ยนไป
ผู้คนมากมายเข้ามาแทนเธอกับฉัน
บนกระดาน ข้อความเดิมๆที่ฝากเตือนทิ้งไว้
มันคงสลายกลายเป็นเพียงแค่ฝุ่นผงบนความว่างเปล่า
บนทางเดินเก่าๆ บนโต๊ะเก้าอี้เก่าๆ
ไม่ว่าจะมีใครมาตรงนี้มันก็ยังเป็นที่เก่าๆ
ก็เรื่องราวที่เราได้ทิ้งไว้ ไม่ลบเลือนไปง่ายดาย
ไม่มีเธอยังมีข้อความให้รับรู้ และเมื่อคิดถึงยังมองดูรูปถ่าย
ภาพที่ยังจำกันได้มาเจอกันอีกครั้ง จำไว้ว่าฉันน่ะเพื่อนเธอเสมอไป ( * , * )

See also:
JustSomeLyrics
76
76.78
Linkin Park In The End.avi Lyrics
Make a Change...Kill Yourself Fooling the Weak Lyrics