Sophie Peeters Ik ken munne mens nie veinde Lyrics

t Is overal zo vol
en ik kèn munne mens nie veinde.
Ik wou dè'k thuis zat
bij dun hond en bij de keinder.
'k Wor zo ziek van de muziek,
van dè gejank, die stank van drank.
Lag ik mar thuis, veur mun buis,
mee bei mun bene op de bank.

Ik mocht vanaovond veur ut eerst un keer alleen op sjouw,
Kees zee vol emansipaosiedrift: alleen da's goed veur jou.
Om acht uur ging ik lekker d'r alleen vandeur;
unne goeie babysit daor zurregt Kees wel veur.
Nou ben ik minstens al een uur of drie op sjouw;
mar ik ken mun draoi nie veinde, nee: alleen wè is dè nou?
't Is zo heet, en al dè zweet en niemand die ge kent.
'k Heb gewoon un bietje heimwee naor mun eige vent.
Mee duuzende om me heen, vuul ik me zo alleen...

't Is overal zo vol
en ik kèn munne mens nie veinde.
Ik wou dè'k thuis zat
bij dun hond en bij de keinder.
'k Wor zo ziek van de muziek,
van dè gejank, die stank van drank.
Lag ik mar thuis, veur mun buis,
mee bei mun bene op de bank.

Un paor uur dweile en dan zouwe we mekaor wir zien;
ik zit hier op mun eentje al bekant sinds hallef tien.
Misschien leet onze Kees wel dronken in een sloot,
of in't kanaol, gin zwemdiploma: Kees is dood;
of slaopt vanweges dronkenschap zun roes uit in un cel,
dus toch nog bij de plisie, dè wou die altèd wel.
Of hij is naor huis gegaon en toen....verrèk wie wit,
dè't ie mee dien babysit un bietje babysit.
Mee duuzende om me heen, vuul ik me zo alleen...