Lieve vader,
Lieve moeder,

Ik ben hier nu een dag of zeven,
Net geinstalleerd en ik zit hier nog wel even.

Ik ben pas één keer uit het kamp geweest,
Een dag of twee geleden.
Gister niet veel opgebouwd hier,
En opvallend weinig vrede.

Maar de mensen zijn heel dankbaar,
Voor het feit dat wij er zijn.
We worden hartelijk ontvangen,
In het hart van de woestijn.

Pap en man,
Ik ga pas weg als er hier ziekenhuizen zijn.

En het is fijn dat ik hier ben,
In naam van de VN.

Alles gaat hier langzaam,
Alles gaat ontzettend traag,
Maar wel gestaag,
Soms is er vrede,
Een nieuwe dag een hinderlaag.

Maar hoe is het dan bij jullie?
Want ik hoor af en toe verhalen,
Dat ze ons daar niet meer steunen,
En ons terug willen halen.

Ze sturen ons hierheen,
En daarna krijgen ze spijt,
Ze willen dat we iets bereiken hier.
Geef ons dan de tijd,
Ik ga pas weg,
Als er hier wegen zijn en elektriciteit.

Tot die tijd is het een feit dat ik hier ben,
In naam van de VN.

Lieve ouders,
Sorry, twee weken niet geschreven.
Ik heb het druk de laatste tijd,
Ik heb het druk met overleven.
We zijn een aantal keer beschoten,
En een aantal keer geraakt.
Maak je geen zorgen,
Ik heb niets,
Overste Kempers is zijn benen kwijt geraakt.
Op een bermbom,
Ik denk van de Taliban.
Het wordt een hele zware klus hier,
Maar we kunnen het wel aan.

Pap en man ik ga pas weg,
Als er hier scholen staan.
En iedereen hier kan verstaan dat ik hier ben,
In naam van de VN.

Dag pap,
Dag mam,
Hoe is het dan?
Het is gek.
Ik mis vandaag de geur van Amsterdam,
Het is zo warm.

En ik weet wat het is een woestijn,
En het is ook goed dat we hier zijn.
Ik sta ook nog steeds wel achter wat we hier doen,
Alleen soms mis ik gewoon de zee.
Of dan mis ik het groene.
Ik weet niet.

Maar het is goed,
De sergeant zei gisteren we moeten bouwen waar het kan,
En we moeten vechten waar het moet.
Het zal ook wel zo wezen.
Maar waarom zou je moeten vechten,
Als je het goeie doet?

Het is nu 3 uur 's nachts,
En ik schrijf stiekem,
Want alles wordt gecontroleerd,
Wat we hier schrijven.
Maar ik schrijf je papa,
Alles gaat verkeerd.
Er zijn nu zes mannen gesneuveld,
Tweehonderd mannen bang.
We zitten hier nu negen maanden,
Dat is zes maanden te lang.

Er zit geen local meer te wachten,
Op ons missionair-gedoe.
De puinhoop komt nergens vandaan,
En hij gaat nergens naartoe.

Pap en mam,
Ik wil naar huis.
Het maakt me niet uit hoe.
Als je eens wist hoe moe ik ben.

Beste ouders,
Namens het ministerie van Defensie deel ik u mede
Dat uw zoon, soldaat de Vries,
Gisternacht is overleden.

Hij is gesneuveld in de strijd,
En hij wordt daarvoor geeerd.
Zijn lichaam wordt,
Zodra dat mogelijk is gerepatrieerd.

Mijn oprechte medeleven,
Mocht u nog vragen willen stellen,
Kunt u mij op werkdagen natuurlijk altijd,
Tussen tien en twaalf, bellen.

Verder wil ik u toch nog wel erg graag vertellen
Er wordt terzijnertijd,
Een school in Kandahar,
Vernoemd naar hem,
In naam van de VN.

See also:
JustSomeLyrics
81
81.15
Wendy Matthews Beloved Lyrics
Shirley Carvalhaes Mãos Ungidas Lyrics