ก้านคอคลับ นอน Lyrics

ปิดตาหลับแล้วก็ขับตานอน สี่โมงเย็นลุกออกจากเตียง เริ่มต้นชีวิตอีกตอน
ตามที่พระท่านสอน ท่านสั่ง ท่านสอนประสาทสนะพร โลกมนุษย์ปุถุชนก้อไม่ต่างจากละคร
ลุ่มร้อนลุ่มหลง ล้วนแต่แฝงด้วยประสงค์ บ้างติดการพนัน บ้างก็หันไปติดผง
บางคนก็ไม่สนที่เอ็นท์ไม่ติดจุฬา คิดว่าโชคดีนักหนา เท่าไรแล้วที่มีบุญได้เกิดมา
ยังไม่มีภรรยาก็ไม่ถึงกับพรรณา ไม่มีแก้วแหวนเงินทอง ก็ไม่เดือนร้อนร้องขอกับจันทรา
จันทร์เจ้าขา ฉันไม่ขอข้าวขอแกง ฉันไม่ขอแหวนทองแดง
ขอแค่พรุ่งนี้ให้ฉันยังมีแรงต่อสู้ กับอุปสรรคที่ผ่านเข้ามา
ให้กายใจฉันยังไม่อ่อนล้ากับเรื่องราวที่ ทำใจมันหน็บชา เหนื่อยนัก
แค่อยากจะพัก ก็ปิดตาล้มตัวลงนอนให้ ใจพักผ่อนกับกายา ล๊าลา

ไม่มีใครรัก ไม่มีใครสน แค่คิดถึงฝัน ฉันก็สุขล้น เท่านี่ฉันก็เพียงพอ และไม่เสียใจ
คงมีหนึ่งวัน ที่คนจะสน และในวันนั้นตัวฉันคงหลุดพ้น ปล่อยใจเป็นครั้งสุดท้าย และขอนอนก่อน

i'am so young อย่าพึงพากันชัง อยากให้เปิดใจฟัง อย่าพึงเดินหนี ปิดประตู ปังปัง ดังดัง
บางครั้งที่ผมนะดื้อรั้น ที่ผมทำผิดพลั้ง ที่ผมทำความผิดซ้ำ
ย้ำ บอก ให้คนพากันมองผ่าน ผู้ใหญ่มองดูแค่เปลือก
แล้วบอกว่าผมไม่เอาถ่าน ไม่ยอมอ่าน ถึงเบื้องลึกในจิตใจ
ไม่ทันได้มองสักนิด ไม่ทำใกล้ชิดก้อปิดไฟ แล้วจากไป ทำใจอยู่ลำพัง
ไม่เป็นไร ใครไม่ฟัง จะทำยังไง ก้อในเมื่อชีพยัง ไม่พัง
ทลายยังไม่ตาย ยังไม่วาย ยังไม่คลาย หน้าไม่อาย ตาไม่ลาย ลูกผู้ชาย
จะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ล้มแล้วยังลุกได้ มีแต่คนตายเท่านั้นที่แพ้พ่าย ตลอดกาล
ข้ามมหันต์นภสายธาร ภิภพแต่วิญญาณแล้วเสพสุขถึงนิทรา

ก็มันไม่ได้เกิดมาบนกองเงิน ที่พอทำอะไรผิดแล้วเอาแป๊ะเจี๊ยะมาใส่ซอง
ไม่มีบ้านหลังใหญ่ ไม่มีรถซีตรอง แต่กายมือเท้าฉันยังอยู่คล่อง ครบทั้งสามสิบสอง
ได้ครอบครองทางเดิน ชีวิตของตัวเอง ไม่ต้องขมขื่นฝืนทนกล่ำกลืนแม้ว่ามันจะวังเวง
ไม่เคยกลัวเกรง ตัวเองต้องพึงตน อย่างน้อยฉันก็ภูมิใจที่ยังได้เกิดมาเป็นคน
ได้สู้ทนได้ดิ้นรนชีวิตบนถนน หลายครั้งที่ฉันล้มลง แต่ไม่เคยยอมเลยสักหน
หลายครั้งสับสนกับความฉ้อฉล ของสังคม เมืองที่วุ่นวาย โวกเวก วิเวก และวกวน
เดินชนปัญหา กับกิเลสตันหา ที่มีเพียงใจของฉันเป็นเพื่อนให้คำปรึกษา
อบายมุข ล้มแล้วลุก สุขแล้วทุกข์นี้ละหนา ดันเกิดมาเป็นมนุษย์ มันช่างเป็นเรื่องธรรมดา