เหมือนอ้างว้าง อยู่เพียงลำพัง ในห้องที่ไร้ประตู
เหมือนต้นไม้ ขาดคนมาดู แห้งแล้งลงไป ทุกที ทุกที
เหมือนเปลวเทียน อ่อนแรงกำลัง ยิ่งนานยิ่งดูริบหรี่
เหมือนชีวิต ถูกทิ้ง ในความเงียบงัน

*เกือบคิดว่า ไม่มีแล้ว คนที่เกิดมาเพื่อฉัน
แต่แล้ว เธอก็เดินเข้ามา...

** ความรักของเธอ ลบคำว่าเหงา และเขียนคำว่าเข้าใจ
ได้รู้ว่าควรหายใจเพื่อใคร ให้ฉันยิ้มได้อีกหน
จากวันนี้โลกจะมีคนเหงา.. น้อยลงไปสองคน
ไม่มีแล้วคนที่ใจหม่นๆ เมื่อเรามีกันและกัน

เหมือนว่าห้อง ได้เจอประตู เปิดมาพบความสวยงาม
เหมือนต้นไม้ มีคนรดน้ำ ให้มันชุ่มชื้น ขึ้นมา ขึ้นมา
เหมือนเปลวเทียน ได้มือประคอง ป้องลม ให้ไฟ สว่าง
เหมือนชีวิต ได้เจอปลายทาง ซักที

See also:
JustSomeLyrics
82
82.33
The Sainte Catherines Confession of a Revolutionary Bourgeois, Pt. 3 Lyrics
Pure Reason Revolution Golden Clothes Lyrics