มีแต่เพียงผืนฟ้า พสุธาไว้เป็นเพื่อนยาก
เก็บความลำบากและยากจน อดทนไว้ในใจ
ระหกระเหินเดินทาง อย่างคนไม่มีจุดหมาย
ผ้าขี้ริ้วผืนใหญ่ ทั้งเก่าทั้งมอม ทั้งขาดทั้งเกินเดินดิน

กินก็กินแต่น้อย กลัวเปลืองทรัพยากรโลก
ไม่หมองเศร้าเมาโศก ว่าโลกนี้แบ่งไม่เท่าเทียมกัน
ความสุขแค่เหล้าขาว เทใส่คอรอสรวงสวรรค์
สร้างวิมานความฝัน ไม่บั่นไม่ทอน ให้เดือดร้อนใจใคร

หรือใครว่าแปลกว่าแยกตัว กลัวเขาแย่งความจน
ก็ฉันภาคภูมิใจที่ทุกข์ทน ไม่สับสนวุ่นวาย
ชีวิตคือชีวิตอนิจจัง บ้างเกิดแก่เจ็บตาย
แค่สุราเมรัยเป็นครั้งคราว ก็แทบจะหาว เป็นดาวเป็นเดือน

ดนตรี

ผ้าขี้เหร่ขี้ริ้ว ผิวกระดำกระด่าง
นั้นมอมแต่ร่าง สร้างสังคมสะอาด
หรือใครว่าแปลก ว่าบ้าบอ ก็ไม่ได้ขอใครกิน
หรือใครนินทาให้ได้ยิน ก็ช่างปากเขาปะไร
ชีวิตคือชีวิตอมิตตพุทธ สุดป่าช้าทุกราย
ต่างกันเพียงว่าใครเล่าสังคม ถ่มน้ำลายรดหน้า

ดนตรี

เหนื่อยก็หยุดพักขา ฟ้าดินมาคอยนวดบีบ
ไม่เห็นต้องรีบต้องร้อนแรง ไปแข่งขันกะใคร
นั่งอยู่ริมถนน ถ้าคนมองอย่านึกแปลกใจ
อันความสุขของใครก็ของมัน ฉันไม่รบกวนหรอก
อันความสุขของใครก็ของมัน ฉันไม่รบกวนหรอก
อันความสุขของใครก็ของมัน ฉันไม่มารบกวน

See also:
JustSomeLyrics
89
89.67
Não resisto a nos dois Wanessa Camargo Lyrics
Sagopa Kajmer Sagopa Kajmer - 24 Lyrics