Πιάνω να ζωγραφίσω τα παιδιά μες την πλατεία
σα νάταν όπως πρώτα κι όπως θάθελα.

Μα όλα αλλάζουν και το χέρι μου αρπάζουν
αλλάξανε τα χρώματα, τα λόγια και τα στόματα
τα μάτια μείναν ίδια, στα φώτα, στα παιχνίδια.

Κάνω να ζωγραφίσω το φεγγάρι που γυρίζει
ζεστό και σκονισμένο από ταξίδι μακρινό
τα μάτια μου θολώνουν κι ο αέρας π' αρμενίζει
μου λέει τραγούδι ξένο, τραγούδι αλλοπαρμένο.

Άμα δεν είναι όπως τα θες
δεν έχεις λόγους κι αφορμές
δεν κάνεις βήμα
όσα κοστίζουν μια δραχμή
γι' άλλους κοστίζουν μια ζωή
δεν έιναι κρίμα, δεν είναι κρίμα.

Κάνω ν' αποφασίσω, σκαλοπάτι να πατήσω
θολές και σκονισμένες, μνήμες μου ζωντανές
θεριά μου διψασμένα με κορμιά παραδεισένια
το δρόμο σας κοιτάζω, ξυπνάω κι αναστενάζω.

Άμα δεν είναι όπως τα θες
δεν έχεις λόγους κι αφορμές
δεν κάνεις βήμα
όσα κοστίζουν μια δραχμή
γι' άλλους κοστίζουν μια ζωή
δεν έιναι κρίμα, δεν είναι κρίμα.

See also:
JustSomeLyrics
90
90.78
Johnny Winter Going Down Slow Lyrics
Johnny Deluxe Forfør Mig Lyrics