( พูด ) เรื่องมันแปดสิบปี๋มาแล้ว เจ้าน้อยศุขเกษมอายุได้สิบห้าปี๋
เจ้าป้อก่ส่งไปเฮียนหนังสือที่เมืองมะละแหม่งปู้น... .....
ก่ เลยเป็นเรื่องของกรรมของเวรเขา "มะเมียะ".............

มะเมี๊ยะเป๋นสาวแม่ก้า คนพม่าเมืองมะละแหม่ง
งามล้ำเหมือนเดือนส่างแสง คนมาแย่งหลงฮักสาว
มะเมี๊ยะบ่ยอมฮักไผ มอบใจ๋ฮื้อหนุ่มเจื้อเจ้า
เป็นลูกอุปราชเท้าเจียงใหม่ แต่เมื่อเจ้าชายจ๋บก๋านศึกษา
จ๋ำต้องลาจากมะเมี๊ยะไป เหมือนโดนมีดซั๊บดาบฟันหัวใจ๋
ปลอมเป๋นป้อจายหนีตามมา เจ้าชายเป๋นราชบุตร
แต่สุดที่รักเป๋นพม่า ผิดประเพณีสืบมาต้องร้างราแย่งทาง
โอ๊ โอ้ ก็เมื่อวันนั้นวันที่ต้องส่งคืนบ้านนาง
เจ้าชายก็จั๊ดขบวนจ๊าง ไปส่งนางคืนทั้งน้ำต๋า
มะเมี๊ยะตรอมใจ๋ อาลัยขื่นขม ถวายบังคมทูลลา
สยายผมลงเจ๊ดบาทบาทา ขอลาไปก่อนแล้วจ๊าดนี้
เจ้าชายก็ตรอมใจ๋ตาย มะเมี๊ยะเลยไปบวชชี
ความฮักมั๊กเป๋นจะนี้แลเฮ้อ

See also:
JustSomeLyrics
95
95.9
Jonathan Settel Amén Lyrics
The Vandals Dont Make Me Get My Fat, Lazy Lyrics