เรื่องมันแปดสิบปี๋มาแล้ว เจ้าน้อยศุขเกษมอายุได้สิบห้าปี๋
เจ้าป้อก่ส่งไปเฮียนหนังสือที่เมืองมะละแหม่งปู้น........
ก่ เลยเป็นเรื่องของกรรมของเวรเขา

มะเมียะเป๋นสาวแม่ก๊า คนพม่าเมืองมะละแหม่ง
งามล้ำเหมือนเดือนส่องแสง คนมาแย่งหลงฮักสาว
มะเมียะบ่ยอมฮักไผ มอบใจ๋หื้อหนุ่มเจื๊อเจ้า
เป๋นลูกอุปราชท้าวเจียงใหม่

แต่เมื่อเจ้าชายจบการศึกษา จำต้องลาจากมะเมียะไป
เหมือนโดนมีดสับ ดาบฟันหัวใจ๋ ปลอมเป๋นป้อจายหนีตามมา

เจ้าชายเป๋นราชบุตร แต่สุดตี้ฮักเป๋นพม่า
ผิดประเพณีสืบมา ต้องร้างราแยกทาง

โอ่ โอ้ ก่เมื่อวันนั้น วันที่ต้องส่งคืนบ้านนาง
เจ้าชายก่จัดขบวนจ๊าง ไปส่งนางคืนทั้งน้ำตา

มะเมียะตรอมใจอาลัยขื่นขม ถวายบังคมทูลลา
สยายผมลงเจ๊ดบาทบาทา ขอลาไปก่อนแล้วจ้าดนี้
เจ้าชายก่ตรอมใจต๋าย มะเมียะเลยไปบวชชี

ความฮักมักเป็นจะนี้ แลเฮย

See also:
JustSomeLyrics
95
95.11
ชาคริต งมงาย Lyrics
One Piece - Bon-Bon Blanco Bon Voyage! Lyrics