Ο Γουίλυ, ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί,

όταν απ'τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε,

στην κάμαρά μου ερχότανε, γελώντας, να με βρει,

κι'ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε.

Μου 'λεγε πως καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς

και στο Αντεν πως χορεύοντας, πίνουν την άσπρη σκόνη,

κι'έπειτα πως φωνάζουνε και πως μονολογούν,

όταν η ζάλη μ'όνειρα περίεργα τους κυκλώνει.

Μου 'λεγ'ακόμα ότ'είδ'αυτός, μια νύχτα που'χε πιεί,

πως πάνω σ'άτι εκάλπαζε, στην πλάτη της θαλάσσης,

και πίσωθέ του ετρέχανε γοργόνες με φτερά.

-Σαν πάμε στο 'Αντεν, μου'λεγε, και συ θα δοκιμάσεις.

Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξουραφιών

και του'λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει

και τότε αυτός συνήθιζε, γελώντας τρανταχτά,

με το'να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει.

Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μι'αθώα καρδιά.

Κάποια νυχτιά, μέσα στο μπαρ Ρετζίνα στη Μαρσίλια,

για να φυλάξει εμένανε από έναν Ισπανό,

έφαγε αυτός μιαν αδειανή στην κεφαλή μποτίλια.

Μια μέρα τον αφήσαμε στυγνό απ'τον πυρετό,

πέρα στην 'Απω Ανατολή, να φλέγεται, να λιώνει.

Θεέ των μαύρων,τον καλό συγχώρεσε Γουίλ

και δώστου εκεί που βρίσκεται, λίγη απ'την άσπρη σκόνη

See also:
JustSomeLyrics
97
97.104
Stathis Artinos Oi Aggeloi Mathainoun Na Petane (Radio Version) Lyrics
ADABERTO SANTIAGO LA NOCHE MAS LINDA Lyrics