(speak) Watching the stars....
till they're gone like an actor all alone
Who never knew the story he was in
Who never knew the story ends
Like the sky reflecting my heart
All the colors become visible
When the morning begins
I'll read the last line

owaranai ame dakishimeta
yoru ga asa wo mukaeru
kokoro wa mada nureta mama

In endless rain,
I've been walking like a poet feeling pain
Tryin' to find the answers
tryin' to hide the tears

But it was just a circle That never ends
When the rain stops,
I'll turn the page
The page of the first chapter

kizu tsuku dake kizu tsuite
wakatta hazu no kotae wo
doushite mada toikaketeru ?

Am I wrong to be hurt
am I wrong to feel pain
am I wrong to be in the rain
am I wrong to wish the night won't end
am I wrong to cry but I know,
it's not wrong to sing THE LAST SONG
cause forever fades.

ki ga tsukeba mata hitori
yoru no sora wo mitsumeteru
sukoshi zutsu kieteyuku our memories
kizu tsuku dake kizu tsuite
wakatta hazu no kotae wo
doushite mada toikaketeru ?

I see red I see blue
But the silver lining gradually takes over
When the morning begin
I'll be in the next chapter

owaranai ame dakishimeta
yoru ga asa wo mukaeru
kokoro wa mada nureta mama
kizu tsuku dake kizu tsuite
wakatta hazu no kotae wo
doushite mada toikaketeru ?

-----------------------------------------------

(พูด) เฝ้ามองหมู่ดาวลับเลือนไป
ดังนักแสดงผู้เดียวดาย
ผู้ซึ่งไม่เคยรู้ถึงเรื่องราวของงานที่แสดง
ผู้ซึ่งไม่เคยรู้ถึงจุดจบของเรื่องราว
ราวกับท้องฟ้าสะท้อนถึงจิตใจของฉัน
สีสันทั้งหลายเริ่มมองเห็นได้
เมื่อเริ่มรุ่งอรุณ
ฉันจะอ่านบรรทัดสุดท้ายนั้น ..

สายฝนที่ไม่สิ้นสุด
การกอดกันจนยามราตรีย่างเข้าสู่อรุณรุ่ง
ดวงใจยังคงเปียกปอน

(พูด) ในสายฝนไม่สิ้นสุด ที่ฉันก้าวเดินมา
ดั่งกวีผู้เจ็บปวด
เพียงพยายามค้นหาคำตอบ
พยายามซ่อนเร้นน้ำตา

แต่มันเป็นเพียงวงจรหนึ่งซึ่งไม่เคยจบสิ้น
เมื่อสายฝนหยุดหลั่งริน
ฉันจะพลิกหน้ากระดาษ
หน้ากระดาษแห่งบทแรกเริ่ม

เพียงความเจ็บปวด เพียงแต่เจ็บปวด
คำตอบที่น่าจะเข้าใจ
เหตุใดหนอจึงยังคงไต่ถามอยู่

หรือฉันผิดที่เจ็บปวด
หรือฉันผิดที่รู้สึกถึงความเจ็บ
หรือฉันผิดที่อยู่ท่ามกลางสายฝน
หรือฉันผิดที่หวังในราตรีไม่สิ้นสุด
หรือฉันผิดที่ร่ำไห้ แต่ฉันรู้
ฉันไม่ผิดที่จะบรรเลงบทเพลงสุดท้าย
เพราะความเป็นนิรันดร์ได้จางหายไป ..

ยามรู้สึกตัว ยังคงเฝ้ามอง
ท้องฟ้ายามราตรีแต่เพียงผู้เดียว
ความทรงจำของเราจะค่อย ๆ จางลงไปทีละน้อย
เพียงความเจ็บปวด เพียงแต่เจ็บปวด
คำตอบที่น่าจะเข้าใจ
เหตุใดหนอจึงยังคงไต่ถามอยู่

ฉันมองเห็นสีแดงฉันมองเห็นสีคราม
แต่เส้นสีเงินกลับค่อยๆพาดผ่านมา
เมื่อเริ่มรุ่งอรุณ
ฉันคงจะอยู่ ณ บทถัดไป

สายฝนที่ไม่สิ้นสุด
การกอดกันจนยามราตรีย่างเข้าสู่อรุณรุ่ง
ดวงใจฉันยังคงเปียกปอน
เพียงความเจ็บปวด เพียงแต่เจ็บปวด
คำตอบที่น่าจะเข้าใจ
เหตุใดหนอจึงยังคงไต่ถามอยู่

See also:
JustSomeLyrics
101
101.7
Benjamin benjamin - no soy el aire Lyrics
alan stivel e parrez langonned Lyrics