Άκου ο θάνατος γελάει
είσαι πολύ κοντά
σπάσε την βέλονα
πρίν να είναι αργά.

Αργά μέσα στην φλέβα
το αίμα σου κυλάει
και η καρδία στον ίδιο
τον ρυθμό στο στέρνο σου χτυπάει,
έφτασε η στιγμή
η αυλαία πια να κλείσει
και το κεφάλαιο της ζωής
στα μάτια σου να σβήσει.

Σπάσε την βελόνα...

Δεν ήξερες, δεν στα 'πανε
ποιά θα 'τανε η μέρα
ποτέ σου δεν φαντάστηκες
πως θα 'βαζες την βέρα
αυτή που με τον θάνατο
την μοίρα σου θα ενώσει,
αυτή που την πραγματικότητα
θα χαρακώσει.

Στα όνειρά σου έβλεπες
μονάχα την ζωή σου,
τώρα νοιώθεις να χάνεσαι
να φεύγει η ψυχή σου.
Στον ύπνο σου αναίστενες
νεκρούς τους συγγένεις
τώρα ομώς στο πλάι σου
δεν βρέθηκε κανείς.

Γι αυτούς που μοιραζόσουνα
τον δικό τους πόνο
αυτοί όλοι πιά φύγανε
σε αφήσαν τώρα μόνο
κανένας δεν κατάλαβε
ανάγκη πως τους είχες
σε αυτήν την φοβερή στιγμή
τον θάνατο που βρήκες.

Γι αυτό σπασε την βελόνα...
Σου λέω σπάσε την βελόνα...
Σπάσε την βελόνα...

Στα μάτια σου περνάνε
σκηνες πριν απ'το τέλος
την νύχτα που σου έστειλε
ο θάνατος το βέλος.
Μασκαρεμένος ήτανε
που να τον γνωρίσεις;
γυναίκας είχε την μορφή
ίσως της Αφροδίτης
και σαν μια άλλη Έυα
το μήλο σου χαρίζει
πάντα ήσουν ευάλωτος
σε ότι πολύ γυαλίζει.

Μα ο καιρός σαν πέρασε
και έφυγε η ομίχλη
σε όλο σου το σώμα
σου άφησε τα ίχνη.
Και το μυαλό σου καθαρό
δεν ήθελε να μάθει
γιατι εσύ όσα έφτιαχνες
τα κάναν οι άλλοι στάχτη.

κανείς πιά δεν σου έπιασε
το χερι με άγαπη
μαζί σου δεν περπατήσε
στο ίδιο μονοπάτι.

Απο μακρύα σαν σε έβλεπαν
τον δρόμο τους αλλάζαν
το νήμα τους με την ζωή
μην τους κοπεί τρομάζαν.

Πελώρια άσπρα κτήρια γίνανε
οι ναοί σου ελόνισε
βελόνες εκεί γεμίζε
το όλο πληγές κορμί σου...

Γι αυτό σπασε την βελόνα.
Σου λέω σπάσε την βελόνα...

Μια μέρα που το τέλος
ήρθε να σε βρεί
και η ψυχή σου ξέφυγε
απο την φυλακη
το βλέμα εσύ έριξες
και σε έπιασε ο καημός
που αντίκρυσες τον τάφο σου
και ήτανε γυμνός...

Οι φίλοι σου τα λέγανε
τους έπιασε φοβία
στο σπίτι σου φωνάζανε
«κακούργα κοινωνία!»,
αυτή που εξημέρωνε
χίλιων λαών τα ήθη
σε αρρώτεια και σε θάνατο
προσέφερε την λήθη.

Κανένας τους δεν βρέθηκε
να παραπονεθεί θα ήταν
σαν να ξύνει μια ανοιχτή πληγή.

Παρόλα αυτα το φάραμακο
ξέρεις τώρα πιο είναι
και το καλό και το κακό
και αυτούς που φταίνε κρινέ.

Πλησίασες στον άνθρωπο
κι ο άνθρωπος εχάθει
η ιστορία γύρισε
στα ίδια της τα λάθη
αιώνες και αν περάσουνε
και προοδεύσει η γη
ο άνθρωπος στον άνθρωπο
φαρμάκι πάντα δίνει.

Γι αυτό σπάσε την βέλονα.
Σου λέω σπάσε την βελόνα...

See also:
JustSomeLyrics
103
103.47
Disc Jockey's Feat. Moran Kashro I Feel Love Lyrics
Halász Judit Bóbita (Weöres Sándor) Lyrics