Xaris Aleksiou Di' Euxwn Lyrics

Πετούν γεράκια απ' τις φωλιές
Την τρομαγμένη μας ζωή
να δουν εικόνα
σαν τις παλιές αμαρτωλές
που δεν τους στάθηκε αγκαλιά
ούτε κρυψώνα
Κάτω απ' την άρρωστη βροχή
στις εθνıκές των φορτηγών
με τα ψυγεία
Το μαύρο λάδι απ' τη ψυχή
δεν καίει για κάτι που δεν μοιάζει
με ευλογία

Κοιτάω τον ήλιο απ' το βουνό
κι οι δυναμίτες της ψυχής μου
σπαν' τη πέτρα
Που εγώ να τρέξω; ξεκινώ
μεσ' στης παγκόσμιας λογικής
τα πέντε μέτρα
Με χαραγμένα τ' αρχικά
όνομα και αίμα και φυλή
και αρχαία τείχη
και μ' ένα δέμα ελληνικά
θα γράψω, κόσμε, τους χρησμούς μου
με το νύχι.