Ernst van der Pasch In naam van de VN Lyrics

Lieve vader, lieve moeder,
ik ben hier nu een dag of zeven.
Net geïnstalleerd,
en ik zit hier nog wel even.
Ik ben pas een keer uit het kamp geweest,
een dag of twee geleden.
Toch is er niet veel opgebouwd hier,
en opvallend weinig vrede.
Maar de mensen zijn heel dankbaar,
voor het feit dat we er zijn.
We worden hartelijk ontvangen,
in het hart van de woestijn.
Pap en mam, ik ga pas weg als er hier
ziekenhuizen zijn.
En het is fijn dat ik hier ben...
in naam van de VN.

Alles gaat hier langzaam,
alles gaat ontzettend traag,
maar wel gestaag.
Soms is er vrede,
nu en dan een hinderlaag.
Maar hoe is het dan bij jullie,
want ik hoor af en toe verhalen,
dat ze ons daar niet meer steunen
en ons terug willen halen.
Ze sturen ons hierheen,
en daarna krijgen ze spijt.
Ze willen dat we iets bereiken hier,
geef ons dan de tijd.
Ik ga pas weg als er hier wegen zijn,
en elektriciteit.
En tot die tijd is het een feit,
dat ik hier ben...
In naam van de VN

Lieve ouders, sorry,
twee weken niet geschreven.
Ik heb het druk de laatste tijd,
ik heb het druk met overleven.
We zijn een aantal keer beschoten
en een aantal keer geraakt,
maak je geen zorgen ik heb niet,
overigens, de Kempers is zijn benen kwijt geraakt.
Op een berm bom, ik denk van de Taliban,
't wordt een hele zware klus hier maar we kunnen het wel aan.
Pap en mam, ik ga pas weg als er hier scholen staan,
en iedereen hier kan verstaan dat ik hier ben...
In naam van de VN

Dag pap, dag mam, hoe is het dan?,
't is gek, ik mis vandaag de geur van Amsterdam.
Het is....zo warm,
En ik weet ook wel, het is woestijn,
en het is ook goed dat we hier zijn.
Ik sta ook nog steeds wel achter wat we hier doen,
Alleen soms mis ik gewoon de zee of dan mis ik het groen......'k weet niet.
Maar het is goed.
De sergeant zei gisteren: We moeten bouwen waar het kan,
En we moeten vechten waar het moet.
Dat zal ook wel zo wezen...
Maar waarom zou je moeten vechten,
als je het goeie doet.

Het is nu drie uur 's nachts en ik schrijf stiekem,
want alles wordt gecontroleerd,
wat we hier schrijven.
Maar ik schrijf je pappa:
Alles gaat verkeerd.
Er zijn nu zes mannen gesneuveld,
tweehonderd mannen bang.
We zitten hier nu negen maanden,
dat is zes maanden te lang.
Er zit geen loco meer te wachten,
op ons missionair gedoe.
De puinhoop komt nergens vandaan,
en hij gaat nergens naartoe.
Pap en mam, ik wil naar huis,
het maakt men niet uit hoe.
Als je eens wist hoe moe ik ben...

Beste ouders, namens het ministerie van defensie
deel ik u mede,
dat uw zoon, soldaat de Vries, gisternacht is overleden.
Hij is gesneuveld in de strijd,
en hij wordt daarvoor geeerd.
Zijn lichaam wordt zodra het mogelijk is gerepatrieerd.
Mijn oprechte medeleven, mocht u nog vragen willen stellen,
kunt u mij op werkdagen natuurlijk altijd tussen tien en twaalf bellen.
Verder wil ik u toch nog wel erg graag vertellen,
er wordt ter zijner tijd een school in Ghandahar vernoemd naar hem...
In naam van de VN