Mustafa Nazif Candîde Lyrics

can dide; beyazından sözlerin,
söylenmemiş kısmından en güzel cümlelerin.
erişmeden bir sabaha daha,
hâzirûn şiirler yazıyorum sana.
oysa, bilirsin ki;
darağacında boy vermez açılmamış güller.
sokaklar susar,
yollar suskunluğa inat uzar.
uzadıkça kanar bir yanın,
sesin, sonsuzluğa karışır sanır,
çırpınamazsın.

kaybolmak gibi yaşamak; adından
cümleler kurmak yeniye dair.
can dide kan ağlar, sen yoksan.
unutur mevsimler seneleri,
devr-i daim sonsuzluk mektebinde,
ölü kuşlar görüyorum sokak aralarında.
isimsiz ve yani adı konmamış şehirlerde,
uzadıkça uzuyor geceler.
/ gölgem; soğuk,

buz gibi bir sokak lambasının
yalnız ve sadece kendi ile anılan gölgesine karışıyor.
doğacak günü düşünüyorum:
sanki hiç gelmeyecekmiş sanıyor,
iki elim başımda, beynimi kurcalıyor sensizlik düşleri.
can dide kan ağlıyor,
anlayamazsın...

ömrün son-bahârında kurumuş,
çürümüş yapraklar görürsün,
düşmüş dalından.
yaşanmamış ve yaşatılmamış bir beden gibi,
tıpkı, dalından ayrı düşmek gibi seni özlemek.
her sonbaharda, ayrı düşülen iklimlerde;
adını her rüzgârla anıyorsam,
bir musallaya baş koyar gibi,
kaldırımlara düşüyorsa yorgun bedenim;
can dide seni arar;
yok olamazsın...

ağaçlar soyunurken yeni bir yaşama,
dudaklarında susuzluğun izleri paramparça.
avuçlarında hiç yaşanmamış bir hayatın,
izleri değil mi uzayan ve kısalan.
söyle cân; dîde ağlamaz mı.
beyazından sözlerin,
hâzirûn iklimlerde söylenmiş,
gelecek zamanı hapseden büsbütün.
uzadıkça yollarla birlikte kanar bir yanım.
çırpınamam ölü kuşların memleketinde.
anlayamazsın cân
dîde seni arar;
ömrün son baharında kurumuş,
çürümüş bir yaprağa benzer yüzüm.
özlemek derken;
adını sen koydum son-bahar'ın.
bir musallaya koyar gibi başımı,
yorgun bedenimi emanet ediyorum geceye.
cân, dîde seni özler,
dokunamazsın...

16.ekim.2007