ออกเดินจากบ้านสู่เมืองฟ้า สู่เมืองเทวาเมืองบางกอก

เดินทางเดียวดายจากบ้านนอก มาเล่ามาเรียนมาศึกษา

เจอะคนทั้งแบบนี้แบบนั้น เจอะทั้งแมงวันทั้งจิ้งจอก

เจอะทั้งคนดีคนกลับกลอก คนหวังปลอกลอกมีมากมาย

ตั้งใจร่ำเรียนทุกค่ำเช้า ถึงหนักถึงเบาไม่ร้องบอก

อยู่ไปวันๆเหมือนมีปลอกลากคอให้เดินตามทาง

ชี้ให้ฉันเดินไปทางไหนจะเร่งรีบไปตามคุณบอก

หัวใจเฉื่อยชาแต่ช้ำชอก แตกหักยับเยินป่นปี้

ชี้ให้ฉันเขียนฉันรีบเขียน ชี้ให้ฉันเรียนให้ฉันสอบ

แข่งขันกันไปหลายรอบเหมือนเลือกเอาหมาพันธุ์ดี

ทำเพื่อหนทางที่วาดหวังรีดเค้นพลังพุ่งพวยออก

ก็ตามประสาคนจนตรอกหวังงานทำเงินเลี้ยงครอบครัว

จวบจนฉันจบการศึกษารับใบปริญญาที่ฉันชอบ

สุขใจแค่ไหนไม่ต้องบอกยิ้มพลางเดินพลางสบายดี

รีบเดินย่ำต๊อกมาหางาน ความสดชื่นบานที่เคยมี

เริ่มหดเริ่มหายลงทุกทีไม่มี ไม่มี ไม่มีงาน

รับคนสิบห้าคนทำงาน เด็กฝากเด็กท่านเอาหนึ่งโหล

ที่เหลือหมื่นพัน ร้องให้โฮระบบทางแก้ไม่มี

หลายที่หลายแห่งคนทำงาน เช้าชามเย็นชามสองขั้นปี

แต่คนขยันทำงานดี ไม่มี ไม่มี ไม่มองมา

อย่างนี้เมื่อไหร่บ้านเมืองไทยเจริญก้าวไปทัดเทียมทัน

นานาประเทศดังคำขวัญที่เขียนเอาไว้สวยดี

อุตส่าห์ร่ำเรียนมาแทบตาย แต่ผลสุดท้ายต้องตกงาน

หมดเงินหมดแรงอยู่ตั้งนาน วิมานมาพังไร้ชิ้นดี

แม่จ๋าลูกกลับมาแนบเนาว์

กลับสู่บ้านเราด้วยช้ำชอก

ทุ่มเทกายใจให้บ้านนอก

หลังถูกจับขังหลายปี

See also:
JustSomeLyrics
124
124.109
VFRGAR Beijo na boca Lyrics
เราจะกลับมา 07 - ความเข้มแข็งสุดท้าย Lyrics