ζακ στεφανου εκεινος κι εκεινη Lyrics

Κ εκείνος θα ψάχνει ακόμα το νόημα σε μία εξάτμιση κ 4 ζάντες
Γεμάτος ως πάνω κ άδειος στο βάθος του για όσα αγαπάνε οι άντρες.
Κ εκείνη θα κλαίει κοιτώντας το σίριαλ, θα βάζει στα νύχια της γκλίτερ διαμάντια. Στο τεύχος του μήνα το τεστ θηλυκότητας την έβγαλε σέξι, όπως πάντα!
Κ εκείνος μπροστά στην οθόνη του νικάει τον Μπιλ Γκέιτς σε μια παρτίδα ακόμα, κρατάει σφιχτά το τιμόνι του, σφιχτά όπως κρατούσε το χέρι της πριν τόσα χρόνια.
Κ εκείνη στο μαύρο μεγάλο γραφείο της, θα δίνει εντολές, θα διατάζει, θα ορίζει. Θα κρύβει όλες τις αδυναμίες της με ένα ταγέρ, μια σκιά κ μολύβι.
Κ εκείνος μπορεί να μην σπούδασε τίποτα, να νιώθει ενοχές για τα πάντα κ τύψεις, μα όταν ανοίξεις, όταν ανοίξεις την καρδιά του θα βρεις...
Κ εκείνη μπροστά στον καθρέφτη της το αβέβαιο βλέμμα της, τ 'ανύπαρκτα χείλια, αυτά που τονίζει με κόκκινο μα κάποτε στο στόμα του σημάδι αφήνανε βανίλια.
Κ εκείνος θα βρίσκει στο δρόμο μια μπάλα, κ εκείνη θα βρίσκει ένα άσπρο λάστιχο, κ εκείνη θα κάνει στο πάρκο τραμπάλα κ εκείνος σκαρώνει το 1ο τετράστιχο.
Κ εκείνη θα λέει πως πέρασε ο χρόνος, κ εκείνος θυμάται την άδεια πλατεία, φιλία στο παγκάκι. Μετά μεγαλώσανε κ αλλάξανε πόλεις κ άλλαξαν πορεία...
Κ εκείνος θα βρίσκει την πρώτη αγάπη του μετά από χρόνια σε μια ιστοσελίδα.
Κ εκείνη θα βρίσκει μια φωτογραφία του μες στο λεύκωμα της στην 1η σελίδα.
Κ εκείνος τολμάει να στείλει ένα μήνυμα, κ εκείνη διστάζει να του απαντήσει.
Κ εκείνος προτείνει το ίδιο σημείο, στην ίδια πλατεία, ο ήλιος πριν δύσει...
Κ Εκείνος άπλωσε τα χέρια του κ έσπρωξε απαλά τα μαλλιά της πίσω απ' τα αυτιά ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα το φωτεινό της πρόσωπο.
Κ Εκείνη δοκίμασε να μιλήσει αλλά δεν μπορούσε.
Η κάμερα κινούταν με τεράστια ταχύτητα διαγράφοντας μια μεγάλη έλλειψη με κέντρο αυτούς τους 2. Εκείνη έμεινε ακίνητη, ο αέρας είχε πλέον σταματήσει. Το τελευταίο φύλλο έπεσε στριφογυρίζοντας στο έδαφος, οι περαστικοί επιβράδυναν το βήμα τους κοιτώντας έκπληκτοι την φωτεινή πηγή στο κέντρο της πλατείας. Τα γαυγίσματα κόπηκαν, τα αυτοκίνητα έσβησαν τις μηχανές τους κ περίμεναν υπομονετικά να ξαναξεκινήσει ο χρόνος.
Λίγο δεν ανοιγόκλειναν τα μάτια τους, πετούσαν μισό μέτρο πάνω από το μάρμαρο ενώ αργά κ σταθερά τα σώματα τους πλησίασαν. Εκείνη έκλεισε τα μάτια κ εκείνος τα άνοιξε περισσότερο. Τα χείλη τους ακούμπησαν, τα σώματα τους ενώθηκαν, η μια μέσα στην άλλη οι ψυχές τους γευόντουσαν το πρωτόγνωρο συναίσθημα του έρωτα! Μαζί με χιλιάδες μπαλόνια ανέβηκαν ως τα σύννεφα κ έσκασαν σαν πασχαλινό πυροτέχνημα. Τα παιδιά στην πλατεία μάζευαν μεταλλιζέ κομφετί κ χρωματιστές καραμέλες.
Εκείνος έγινε αέρας, εκείνη έγινε σκόνη. Από τότε ακολουθούν ο ένας τον άλλον...
Κ εκείνος ήμουν εγώ, κ εκείνη ήσουν εσύ. Ποτέ μου δεν ήμουν ολόκληρος κ πάντα ήσουν μισή! Κ εκείνος έγινε αέρας κ εκείνη έγινε σκόνη, εκεί 'ναι που η ζωή τους αρχίζει, εκεί 'ναι που ποτέ δεν τελειώνει. Ποτέ δεν τελειώνει...