Rapozof Yokluk Sahnesi (fet. Raziel) Lyrics

raziel
Beni bir benden aldın, seni bir bana ver bu perde keskin
Bir essin o rüzgar..; Bilir misin en karanlık nöbetleri içime bırakır
Ah kelamın en keskin vurgusuyla ölsem derim..
Dokundukça acır sayfalar kanasın bırak
Beni yokeden hayatımsa yaşatan mısralar
Senaryolar uçuşsa aklımda bir mezar ki;
Sahnemin ortasında başında melekler ağlar..
Kanatlarım bir nisroc değme rüzgarı dağılsın
Sensizliğin sahnesinde özgürlük bağışlasın
Herkes masumdur doğru herkes melek sanar kendini
Göz yumduğu her günahının bedelini
İntikam der alır yürekte bin cinayet
Dışarıda yoz bir kozdur sevgi a___iz et ve izle
Bu sahnedeyse eskimiş değerlerin içinde iki yürek
Işıklar ve perde işte son sahne...

nakarat
yokluğun bu sahnenin en eskimiş metaneti
velakin hangi satıra yazsam, karalasam seni
ve ilk perde bu gece, son deminde yinede sen,
kapandı yüzüme düşlerim üşürken ah bi bilsen.

rapozof
yalnız değilim düşüncelerle bir başımayım
sağ elimde resmin soldaysa şarabım
cılız bir ümütle besledim düşlerimlerimi
kırık bi kapıdan sızan ışık misali..
kaosta nefes gibi tek noktada sesim
sesim yankılanır senin sokağında
senin yanında olmak istiyorum, olmuyor.
diyosun ki ağlama ben de inatla ağlıyorum
belki acıyosun belkide hislerinde vicdan boy gösterdi
o gözleri bulamam hiç bi gözde
soruları çözde sorunlar yok olsun
yoksan varsın olsun ,kalbim kör olsun.
pas tutar duygularım kabrimde görüşürüz
kısır döngü kaderim sende çekip git
kalbe dayadım hançeri, işimi bitir
ben ölüyorum bi ara kalbimi getir