Vice Versa incognito Lyrics

Οταν η θλιψη κι ο πονος γινονται δικοπο μαχαιρι
και δεν βρισκεις τη λυση να ειναι στο δικο σου χερι
οταν η απελπισια εχει στησει μπροστα σου καρτερι
ακου μονο την ψυχη σου, εκεινη καλυτερα ξερει
Υπαρχουν πραγματα που δεν εχεις ποτε σου ξεθαψει
ισως γιατι θεωρουσες πως η ζωη σου θ αλλαξει
Καποιες λεξεις που απ το στομα σου δεν εχουν βγει
και ματια που αν και σε βλεπουνε εσυ δεν εχεις δει
Αν προσπαθησεις να μιλησεις και τη λυπη να φτυσεις
τοτε το μονο που θα κερδισεις ειναι απλα να ζησεις
αν σκοτωσεις απο μεσα σου αυτα που σου θυμιζουν
το παρελθον, τοτε τα φιδια αδικο σε χριζουν
Πολλοι σου λενε ν αλλαξεις να δεις τα πραγματα αλλιως
μα γνωριζεις πως δεν ειναι αυτος ο δικος σου προορισμος
τις στιγμες τις μοναξιας που σ εχουν χαραξει
καις οπως ενα παιδι που θελει τον κοσμο ν αλλαξει

Ρεφραιν:

Καθε βραδυ ξεσπας
στο σωμα νιωθεις δεν χωρας
δε θελεις ουτε να μιλας
τη ζωη σου παρατας
Ξυπνας μεσ' στα χαραματα
η καρδια βαζει τα κλαμματα
δεν φτιαχνουνε τα πραγματα
πρεπει να γινουν θαυματα

Ενα τσιγαρο τωρα θα καπνισω για οσους τη ζωη πραγματικα τη ζουν
Για οσους ειναι ακομη ανθρωποι, για οσους αισθανονται και πολεμουν
Για οσους αγαπουν
Για οσους λιγη καρδια ακομη εχει απομεινει και δεν αδιαφορουν
Για οτι συμβαινει γυρω τους
Για οτιδηποτε περνα χωρις να τους αγγιζει απο διπλα τους
Καθε βραδυ το φεγγαρι αναζητω
Χθες ηταν ολογιομο
μα αρχιζει παλι και ξεφτιζει
Ο τροπος που κυκλους επαναλαμβανει τη ζωη μου τη θυμιζει
Εκει που φτανει στ' αποκορυφωμα της, τα παρατα και ξαναρχιζει
Μονος στους δρομους περπατω
Απο τον κοσμο να ξεφυγω
Τις εγνοιες μου συναντω
Να τις αποφυγω δεν μπορω
Ματαιος θα 'ναι ο αγωνας αν προσπαθησω να κρυφτω
Σε μια εκκλησια εχω φτασει, θα μιλησω στο θεο
Αν θα μ' ακουσει ειναι αμφιβολο, πρωτη φορα το προσπαθω
Η ψυχη μου προσευχεται για σενα χωρις καν να το σκεφτω
στην καρδια μου νιωθω χαραγμενο τον δικο σου τον σταυρο
Ειναι αληθεια λυπηρο
οτι τα λογια αυτα θα φυγουνε μεσα στη νυχτα
Μαζι τους και η ελπιδα να σε ξαναβρω
Incognito, χαμενα σαν ποτε να μη στα ειπα
Αφου εσυ δεν τ' ακουσες, ολα μεταξυ ,μας θα παραμεινουν ιδια

(Ρεφραιν:)