Vice Versa Sto perithorio Lyrics

Ειναι πρωι, ξυπνας
τους ανθρωπους που περνανε απο διπλα σου κοιτας
Ωρα, ημερα δε ξερεις, δε ρωτας
Το στομαχι σου πιανεις που πονα ,πεινας
Δε θυμασαι απο ποτε εχεις να φας
Στα ναρκωτικα προτιμας τα λεφτα σου να σκορπας
Σηκωνεσαι απ' το σπιτι σου το χθεσινο
μια συντομη προσευχη σ' ενα θεο
ισως το ναρκωτικο που σε κραταει ακομη ζωντανο
να'ναι καλη η μερα, να'χεις καθαρο μυαλο
Το σκουριασμενο μαχαιρι στερεωνεις στο παντελονι το παλιο
Τα ποδια σου ισα που σε κρατανε
μακαρι λιγο μακρυτερα σημερα να σε πανε
σ'ενα Παραδεισο, σε μια Κολαση λιγο καλυτερη,
σ'ενα κοσμο που ακομη και τα πρεζονια εχουν τυχη λιγο μεγαλυτερη
Πιανεις τις τσεπες σου για να βεβαιωθεις
ουτε πενηντα σεντς δεν εχεις νερο να πιεις
Κι ομως ακομη ζεις
Μοναδικος σου φιλος η ασπρη σκονη
που οσο πιο πολυ εισαι μαζι της, τοσο πιο πολυ νιωθεις οτι σε σκοτωνει
σε τελειωνει, λιωμα σε κανει και τη μνημη σου παγωνει
παγωνει και τα ονειρα σου σου αποτελειωνει

Στο περιθωριο
Ζεις χωρις οριο
Ο θανατος σ' ακολουθει

Βημα πρωτο, βημα δευτερο
στον αγωνα για επιβιωση χωρις συνεταιρο,
δεν ειναι ουδετερο,
να ξυπνας σ'ενα παγκακι και να ελπιζεις οτι ειναι φερετρο,
ειναι αυθαιρετο
Ο φτωχος φτωχοτερος και ο πλουσιος καθε μερα σ' αλλο θερετρο
Καθε πρωι πανω-κατω στους δρομους τριγυρνας
και λεφτα απ' τους περαστικους ζητας
Το σκοπο δεν αναφερεις, ειναι γνωστος σε μας
Αλλοι σου δινουν και αλλοι προτιμουν να μη σου τα χαρισουν
και οι δυο,ομως, προσπαθουν με τον τροπο τους να σε βοηθησουν
Τη κατασταση σου νομιζεις δε μπορουν να κατανοησουν
Η μερα φευγει, το ιδιο και η δοση η χθεσινη
Φαγουρα αρχιζει να σε πιανει σ'ολο το κορμι
Μετρας τα χρηματα που'χεις μαζεψει, δεν φτανουν ουτε καν για τη μιση
Το μαχαιρι βγαζεις απ' την τσεπη και περιμενεις την καταλληλη στιγμη,
καποιος ανημπορος σαν εσενα να βρεθει
Τα λεφτα που χρειαζεσαι να σου δωσει με την απειλη,
παρασταση να δωσεις σε μια ανουσια ζωη
Και ισως μια ελπιδα για απροσδοκητη τροπη

Στο περιθωριο
Ζεις χωρις οριο
Ο θανατος σ' ακολουθει

Η νυχτα εχει πεσει βαρια
σαν την αυλαια σε θεατρα παλια
Κοκκινη σαν το αιμα ειν'η μπογια
Τραγικη ειρωνεια για την παρασταση οσων βλεπουν τη ζωη απο μακρια
Νταραβερια, εμποροι ναρκωτικων,
πρεζονια που θελουν ν'αγορασουνε το προιον
Μοναδικος εκπροσωπος του δικου τους ποιον
Και μεσα σ' αυτους εισαι κι εσυ
Μερικα ακομη γραμμαρια στα κιλα της καθημερινης διακινησης
Τα παιρνεις αμεσως και σνιφαρεις
την ευκαιρια να μη δωσεις σε κανενα τη δοση σου να παρει
θαρρεις πως ειναι ξημερωματα πρεπει να βρεις ενα σπιτικο
Οσο πιο γρηγορα μπορεις να προλαβεις της μαστουρας το κενο
Απο απεναντι ενα παγκακι σου φαινεται καλο
Ξαπλωνεις και περιμενεις εκεινο το λεπτο
Και να'το που 'ρχεται ξαφνικα
ολα θολωνουν γυρω σου και φαινονται απομακρα
Λιγο ακομη κρατας τα ματια σου ανοιχτα
Και πριν τα κλεισεις ευχεσαι να μην τ' ανοιξεις ξανα
Οι ωρες περνανε βασανιστικα
Αγγελοι και δαιμονες γινονται ενα στα ονειρα,
ωσπου ερχεται η αλλη μερα και ξυπνας....

Στο περιθωριο
Ζεις χωρις οριο
Ο θανατος σ' ακολουθει