Fate Anata ga Ita Mori Lyrics

f__ai f__ai mori no naka
Ha na ga kaoru itoshii
Hibi no omokage sagashitemireba
Fui ni anata ga warau

Furetemitakute te wo nobashitemo
Haka naku chuu wo matta no desu
Anata ni aitakute zutto
Ai takute zutto

O mou nemurenu yoru wo watari
Anata ga nokoshita itami no kage no naka ni
Tsutsumarete naiteiru

Dame na atashi o
Kogashi shizumu yuuhi to
Hadashi no mama ai no zangai o
Funde nijinda aka

Furete miyouto
Te o kazashitara
Anata no koe ga s___ano

"Aishiteru."
Imasara todokanu
Uta wa kaze ni saraware
Haruka kieteittayo
Sunadokei sora takaku
Tobashite mite mo nani mo
Ano hi no ne wa hibikazu

Nido to wa sawarenai
Seshikitachi ga
Sarasara nagare dashite

"Kesenai."
Fue sugita kuuki
Kasane sugita kioku to
Sono te mo sono kami mo

Anata ga nokoshita
Hikari to kage wa amari ni mo
Ooki sugiru no deshita.

f__ai f__ai mori no naka de...

Deep, deep within the forest, there is a faint fragrance, it's lovely
If I search through the everyday faces, surprisingly, I find that yours is smiling

I want to touch it, but even if I reach out my hand to you, fleetingly, you soared towards the sky

I've wanted to meet you all this time, I've always wanted to meet... That's how I feel
When I pass through sleepness nights
I'm enveloped within the light and shadow you left behind, and I start crying

The setting evening sun burns a useless me
While barefoot, I tread on the wreckages of love and stain them red

When I try to touch you and I hold out my hand, your voice said

"I love you." Even now after so long, the song which I failed to convey to you is carried off by the wind
And it disappeared far away
Even if I fly as high as the hourglass sky, there is nothing. The sound of that day is echoing

The sceneries which cannot be touched twice are
Rustling and flowing

"Inerasable." The air is rising too much and the memories are over-piling. Even those hands, even that hair
The abundant light and shadow you left behind were too large.

Deep, deep within the forest...

Translate

Profundamente, profundamente dentro del bosque, hay una débil fragancia, es encantador
Si busco en el rostro todos los días, sorprendentemente, me parece que el tuyo está sonriendo

Quiero tocar, pero incluso si llego a la mano para que, fugazmente, que se elevó hacia el cielo

He querido conocerlo todo este tiempo, siempre he querido conocer ... Eso es lo que siento
Cuando pasan a través de noches sleepness
Estoy envuelta en la luz y la sombra que dejaste atrás, y me pongo a llorar

El sol de la tarde se quema un establecimiento inútil me
Si bien los pies descalzos, que piso en el naufragios del amor y la mancha de rojo

Cuando trato de tocar y yo extiendo mi mano, tu voz, dijo

"Te amo." Incluso ahora, después de tanto tiempo, la canción que no pude llegar a usted es llevado por el viento
Y desapareció muy lejos
Incluso si yo volar tan alto como el cielo reloj de arena, no hay nada. El sonido de ese día se hace eco de

Los escenarios que no se puede tocar dos veces se
Murmullo y fluido

"Imborrable." El aire está aumentando demasiado y los recuerdos son más de tipo cilíndrico. Incluso aquellas manos, aunque ese pelo
La abundante luz y la sombra que dejaste atrás eran demasiado grandes

Profundamente, profundamente dentro del bosque ...

ANIME:
Fate/Stay Night
ในผืนดงพนา

ล่วงเลยเข้าไป ในผืนดงพนา กลิ่นอายแห่งวันและคืนยังโอบล้อมอยู่
เพื่อเจอกับใบหน้าที่เคยคุ้นและยิ้มสดใสจากเธอ ภาพเหล่านั้น ยังชัดเจนไม่ลบเลือน
อยากจะเจอ จับตัวเธอไว้ แต่ว่าทันทีที่เอื้อมแขนไป ก็ไม่อาจคว้าได้แม้เพียงเสี้ยวของเธอ
ฉันแค่เพียง อยากจะเจอเธอเหลือเกิน
แต่ไยกลับต้องเฝ้ารอค่ำคืนให้มันพ้นไปโดยที่ไม่อาจหลับตาลงได้เลย
เมื่ออยู่ท่ามกลางของแสงและเงา สิ่งที่ถูกทิ้งเอาไว้ตรงนี้ คืออายของเธอ
ทำให้ฉันยังคงร่ำร้องคร่ำครวญ
ตัวตนที่ไม่อาจหยัดยืน จ่อมจมอยู่ในยามเย็นที่หลอมละลาย
ก้าวเดินเดียวดายอันว่างเปล่าบนซากความรักยามนั้น ก็กระจายเป็นรอยแดง
ยามที่เจอ และได้รับรู้ ด้วยสัมผัสผ่านแขนของเรา และในตอนนั้น ก็มีถ้อยคำของเธอ
คำว่ารัก กลับถูกสายลมพัดพาออกไป
ไม่ให้ฉันรู้ถ้อยคำแว่วหวานของเธอ ที่จากไปแสนไกล
บนฟ้านั่นคือ นาฬิกาทรายที่ทรายหยุดไหล มีเส้นทางใดให้ฉันได้คว้ามันคืนมา
เพื่อจะได้ยินถ้อยคำที่ลบเลือนไป
จะไม่มีภาพที่เราสองได้รับรู้กันแล้วหรือไร
วันวานเหล่านั้นยิ่งวันจะยิ่งลับไป
แต่ช่วงเวลามากมายที่เราได้ใช้ด้วยกัน จะไม่มีวันลบเลือนไปจากฉันเลย
ไม่ว่าจะเป็นเรือนผม มือของเธอ
ตัวฉันท่ามกลางของแสงและเงา สิ่งที่ถูกทิ้งเอาไว้ตรงนี้ คืออายของเธอ
มากมายเสียจนไม่อาจรับไว้ลำพัง
ได้เพียงแค่ในผืนดงพนาเท่านั้น...